بازی Rise of The Tomb Raider را بی شک می توان یکی از قابل توجه ترین عناوین عرضه شده به بازار در طی ماه های اخیر لقب داد که البته به دلیل انحصار زمانی اعمال شده بر روی این بازی علاقمندان نسخه ی PC بازی Rise of The Tomb Raider به تازگی موفق به تجربه ی آن شده اند. در این میان شاید بزرگ ترین تفاوتی که میان تجربه کنندگان این بازی بر روی کنسول های مایکرو سافت (اکس باکس وان و اکس باکس 360) و پلتفرم PC وجود داشته باشد این است که علاقمندان بازی Rise of The Tomb Raider بر روی پلتفرم PC بر خلاف همتایان کنسول باز خود می توانند بر اساس توان سخت افزاری سیستم کامپیوتری خاصی که در اختیار دارند به تجربه ی این بازی بر اساس تنظیمات گرافیکی مختلف بپردازند. حال پرسشی که در این میان می توان آن را مطرح کرد این است که جزییات مربوط به این تنظیمات گرافیکی مختلف در عمل چه تفاوت قابل اعتنایی با یکدیگر دارند و آن دسته از گیمر هایی که به دلیل توان پایین سخت افزار موجود بر روی سیستم کامپیوتری خود ناچار به تجربه ی بازی Rise of The Tomb Raider بر روی تنظیمات گرافیکی پایین تر هستند در کل چه چیز خاصی را از دست خواهند داد؟ برای یافتن پاسخ این پرسش می توانید ما را در ادامه ی این مطلب همراهی کنید.

 

 

اگر به خاطر داشته باشید روز گذشته به بررسی تفاوت دیداری نسخه ی بتای بازی The Division بر روی سه پلتفرم PC ، PS4 و Xbox One با یکدیگر پرداخته بودیم و علاوه بر آن نگاهی نیز به وجه تمایز کیفیت گرافیکی نسخه ی PC این بازی در دو حالت تنظیمی بالا (Ultra) و پایین (Low) داشتیم. در این میان یکی از منابع قابل اتکای ما برای تنظیم مطلب مذکور مقایسه ی تصویری انجام شده توسط گروه کندی لند بود. حال بد ندیدیم که فرآیند نسبتاً مشابهی را برای نسخه ی PC بازی Rise of The Tomb Raider نیز تکرار کنیم و برای انجام مقایسه میان سه حالت تنظیمی کم (Minimum) ، متوسط (Medium) و زیاد (Maximum) در تنظیمات گرافیکی این بازی باز هم به سراغ بررسی تصویری این گروه آلمانی برویم تا به تحلیل کلامی بررسی بی کلام آن ها بپردازیم. گفتنی است که در حالت تنظیمی کم، اکثریت قریب به اتفاق پارامتر های گرافیکی بازی Rise of The Tomb Raider یا همانند پارامتر Pure Hair (افکت تصویری مورد استفاده قرار گرفته در این بازی برای هر چه طبیعی تر جلوه دادن مو های شخیت اصلی داستان یا همان لارا کرافت) در حالت غیر فعال قرار گرفته اند و یا همانند پارامتر کیفیت بافت های تصویر بر روی کمترین میزان ممکن تنظیم شده اند. در حالت تنظیمی متوسط نیز مواردی نظیر کیفیت بافت های تصویر بر روی حالت متوسط تنظیم شده اند و در عین حال شاهد فعال بودن برخی تکنیک های گرافیکی این بازی نظیر FXAA هستیم. این در حالی است که در وضعیت تنظیمی زیاد پارامتر هایی نظیر کیفیت بافت های تصویر و یا کیفیت سایه ها در بالا ترین حالت خود قرار گرفته اند و در کنار آن شاهد فعال بودن تکنیک های سطح بالایی نظیر HBAO+ نیز هستیم. به عبارت بهتر در حالت تنظیمی زیاد ، تمامی پارامتر ها و تکنیک های گرافیکی به کار رفته در بازی Rise of The Tomb Raider بر روی بالا ترین میزان ممکن قرار گرفته اند. حال با این توضیح می رویم تا در ادامه ی متن پیش رو نگاهی به نتیجه ی کلی و نهایی بررسی مذکور داشته باشیم.

 

همان گونه که در تصویر بالا مشاهده می کنید ، کیفیت بافت تصاویر در بازی Rise of The Tomb Raider امکان قرار گیری بر روی چهار حالت تنظیمی کم ، متوسط ، زیاد و بسیار زیاد را دارد که تفاوت میان هر کدام از آن ها در این تصویر کاملاً مشهود به نظر می رسد. به گونه ای که در حالت تنظیمی کم جزییات تصویری انگشت شماری را می توان در طراحی المان های موجود در محیط مشاهده کرد و در عین حال اشیا و وِیژگی های حاضر در صحنه از کیفیت پایین تری برخوردار هستند. این در حالی است که در حالت تنظیمی بسیار زیاد این جزییات بسیار بیش از سه حالت دیگر به چشم می آیند و به عنوان مثال در کنار وجود تکه سنگ های بیشتری بر روی زمین ، خطوط و جزییات بسیار طبیعی تری را هم می توان در دل صخره ها مشاهده کرد. در واقع نظیر همین ویژگی را در کیفیت سایه های طراحی شده در بازی Rise of The Tomb Raider نیز می توان به نظاره نشست. به این معنی که اگر شما کیفیت سایه های به نمایش در آمده در محیط بازی را بر روی حالت بسیار زیاد تنظیم نمایید، سایه های شخصیت اصلی بازی در طول مراحل این اثر بسیار شفاف و در عین حال طبیعی به نظر می رسد. اما هر چقدر که کیفیت سایه ها بر روی حالت های پایین تری تنظیم شود شاهد محو تر شدن شکل کلی سایه ها و از ریخت افتادن آن ها هستیم. تا جایی که در پایین ترین حالت تنظیمی ممکن دیگر سایه ای برای به نمایش در آمدن وجود نخواهد داشت و در واقع شاهد تبدیل شدن لارا کرافت به کنت دراکولا هستیم! (کسانی که کتاب دراکولای برام استوکر را خوانده اند احتمالاً به این موضوع واقف هستند که جناب دراکولا هیچ سایه ای ندارد!)

 

در کنار موارد مذکور، فعال بودن یا نبودن تکنیک های گرافیکی به کار رفته در امر طراحی بخش دیداری بازی Rise of The Tomb Raider نیز در نمایش شکل کلی گرافیک فنی این بازی بسیار موثر است. به عنوان مثال (و با توجه به تصویر بالا) اگر شما جزییات تصویر را در این بازی بر روی حالت نهایی تنظیم کنید محیط پیرامون لارا شکل طبیعی تری به خود خواهد گرفت. به عبارت بهتر بر روی اجسامی نظیر منبع آب موجود در این تصویر شاهد نقش بستن نوشته های مختلفی خواهیم بود و در عین حال در افق دور دست نیز ردی از ابر های محو و توده ای حجم دار از دود به چشم می خورد که بر گیرایی هر چه بیشتر اتمسفر فضا می افزاید. با این حال هر چقدر که جزییات تصویر بر روی تنظیمات گرافیکی پایین تری قرار گیرد ، موارد مذکور رفته رفته رنگ می بازد تا طبیعت پیش رو در نهایت رنگ و جلوه ی کم رمق تری به خود بگیرد. با این حال (نه تنها بر اساس بررسی صورت گرفته در این متن که به موجب تجربه ی شخصی نگارنده از این بازی) می توان ادعا کرد که تجربه ی بازی Rise of The Tomb Raider در تنظیمات گرافیکی پایین تر نیز کم و بیش قابل قبول جلوه می کند.          

 

پایان بخش متن ما نیز تصویر بالا است که کیفیت کلی بازی Rise of The Tomb Raider را در سه حالت تنظیمی یاد شده در بخش نخست این متن یعنی حالت های کم ، متوسط و زیاد به تصویر می کشد. تصویری که به نظر نمی رسد هیچ نیازی به تفسیر خاصی داشته باشد و به زبان بی زبانی خود گویای همه چیز است. در پایان باید به این نکته اشاره کرد که اگر شما هم جزو آن دسته از گیمر هایی هستید که به دلیل بهره مند بودن سیستم کامپیوتری تان از سخت افزار نه چندان قدرتمند ، قصد تجربه ی این بازی بر روی کیفیت گرافیکی متوسط یا حتی کم را دارید هیچ نیازی نیست خود را نگران کنید؛ چرا که تجربه ی بازی Rise of The Tomb Raider در کیفیت های گرافیکی متوسط و پایین تر از آن به هیچ وجه توی ذوق نمی زند و در کل تجربه ای پذیرفتنی و قابل قبول جلوه می کند.