یکی از مانور های تبلیغاتی گسترده ای که سران شرکت AMD در طی ماه های اخیر با هدف به رخ کشیدن توانایی های بالای محصولات خود به راه انداخته بودند بر سازش پذیری کامل کارت های گرافیک جدید این برند با یکی از تکنیک های فنی موجود در واسط برنامه نویسی Direct X 12 یعنی تکنیک پردازش نا همگام و همچنین تاکید بر ناتوانی محصولات شرکت رقیب یعنی انویدیا در بهره مندی از توانایی های مربوط به این تکنیک جدید متمرکز بود. مانور هایی که البته چندان هم دور از واقعیت نبودند و بسیاری از بررسی های صورت گرفته در این زمینه نشان از ضعف محصولات انویدیا در بهره مندی از تکنیک نوین پردازش نا همگام داشتند. با این حال نقطه نظرات جدید مطرح شده در دنیای بازی های کامپیوتری نشان از این دارد که تکنیک پردازش نا همگام آن گونه ای که سران شرکت AMD بر آن تاکید دارند نمی تواند عامل توفیق صد در صدی محصولات برند قرمز در وادی Direct X 12 باشد و در این میان عوامل دیگری نیز در معادله ی حضور موفق در وادی جدید Direct X 12 دخیل هستند که قادرند برند زرد یا همان انویدیا را دوباره به بازی باز گردانند.

 

 

در طی روز های اخیر شایعاتی از گوشه و کنار به گوش می رسید مبنی بر این که معماری جدید به کار رفته در تولید کارت های گرافیک برند انویدیا یا همان معماری پاسکال ، درست نظیر معماری حاضر مکسول توانایی سازش پذیری با تکنیک نوین واسط برنامه نویسی Direct X 12 یعنی تکنیک پردازش نا همگام را ندارد. امری که موجبات نا امیدی برخی از هواداران محصولات برند انویدیا را فراهم آورد و آن ها را یک گام دیگر هم به ادعای سران شرکت AMD نزدیک تر ساخت که محصولات انویدیا در وادی Direct X 12 شانس چندانی برای موفقیت ندارند و توانایی محصولات برند قرمز در سازش پذیری بیشتر با تکنیک هایی نظیر تکنیک پردازش نا همگام سبب ساز برتری قابل توجه شرکت AMD در امر اجرای بازی های ساخته شده بر اساس توانایی های این واسط نوین برنامه نویسی خواهد شد. با این حال اظهارات اخیر سازندگان بازی Hitman یعنی اعضای استودیو IO Interactive به شکل ضمنی به این نکته اشاره می کند که در کل تکنیک پردازش نا همگام نمی تواند عامل چندان تعیین کننده ای در بهبود کیفیت اجرای بازی های کامپیوتری جدید باشد. به عبارت بهتر سازندگان بازی Hitman ضمن تایید عدم بهره مندی محصولات شرکت انویدیا از انطباق پذیری با قابلیت های پردازشی مربوط به تکنیک پردازش نا همگام به این نکته اشاره کرده اند که استفاده از قابلیت های موجود در تکنیک پردازش نا همگام برای بهبود فرآیند اجرای بازی های کامپیوتری کار بسیار سخت و پیچیده ای محسوب می شود و به منظور بهره گیری درست از قابلیت های موجود در این تکنیک به تمرکز ویژه و کار فراوانی برای بهینه سازی بازی های کامپیوتری و مدیریت منابع سخت افزاری نیاز خواهد بود.   

 

در واقع بازی Hitman در زمینه ی به تصویر کشیدن دو تکنیک SSAA و SSAO از ویژگی های موجود در واسط برنامه نویسی سطح پایین Direct X 12 و قابلیت پردازش نا همگام بهره گرفته است که مسلماً کارت های گرافیک برند AMD عملکرد بهتری را در زمینه ی پردازش تکنیک های مذکور از خود به نمایش گذاشته اند. با این حال بررسی های انجام شده نشان از این دارد که بهبود عملکرد محصولات برند AMD در امر پردازش افکت های گرافیکی مرتبط با تکنیک پردازش نا همگام و اجرای مطلوب بازی Hitman رقمی بین 5 تا 10 در صد بوده است و در واقع تاثیر استفاده از تکنیک پردازش نا همگام در امر اجرای این بازی از بازه ی مذکور فراتر نمی رود. به عبارت بهتر بازه ی یاد شده رقمی نیست که بتوان بر روی آن به عنوان یک برگ برنده ی بی چون و چرا یا یک جهش عظیم در امر سلطه بر دنیای Direct X 12 حساب باز کرد. خصوصاً این که با توجه به گفته های سازندگان بازی Hitman ، برای پیاده کردن عملی این پیشتازی 5 تا 10 در صدی در امر اجرای بهینه ی بازی های کامپیوتری جدید نیاز به تنظیمات تکنیکی و بهینه سازی های فراوانی در بخش طراحی فنی این بازی ها وجود خواهد داشت تا بتوان به شکل مطلوبی از تکنیک پردازش نا همگام در ساختار گرافیکی بازی های نسل جدید بهره گرفت. از سوی دیگر سایر بررسی های فنی انجام گرفته بر روی برخی از عناوینی که اخیراً بر مبنای ویژگی های موجود در واسط برنامه نویسی Direct X 12 تولید و به بازار عرضه شده اند نشان از این دارد که تکنیک پردازش نا همگام به نسبت سایر تکنیک ها یا قابلیت های فنی موجود در واسط برنامه نویسی Direct X 12 تاثیر کمتری در بهبود فرآیند اجرای بازی های کامپیوتری مبتنی بر Direct X 12 دارد. حتی عده ای از دست اندر کاران در امر طراحی و تولید بازی های کامپیوتری معتقدند که بخش عمده ای از بهبود های مشاهده شده در فرآیند اجرای بازی های جدید ساخته شده بر مبنای توانایی های موجود در  واسط برنامه نویسی Direct X 12 نسبت به حالتی که این بازی ها بر اساس ویژگی های مبتنی بر واسط Direct X 11 به اجرا در می آیند، به بهبود پردازش های اجرایی مبتنی بر پردازنده ی مرکزی سیستم های کامپیوتری (CPU) اجرا کننده ی این بازی ها در نسخه ی Direct X 12 آن ها مربوط می شود. به عبارت بهتر بهبود فرآیند اجرایی بازی های کامپیوتری ساخته شده بر اساس ویژگی های واسط برنامه نویسی Direct X 12 آن گونه که باید بر توان ویژه ی کارت های گرافیک در امر بهره وری از قابلیت های واسط برنامه نویسی Direct X 12 استوار نیست.

به طور خلاصه اگر تمامی موارد فوق را در کنار یکدیگر قرار دهیم شاید بتوان این گونه نتیجه گیری کرد که توانایی های موجود در واسط برنامه نویسی Direct X 12 بیش از هر چیز بر فعالیت های پردازشی CPU محور استوار است و بنا بر این اگر سازندگان بازی های کامپیوتری در حین طراحی بازی های جدید خود بحث مدیریت منابع سخت افزاری را به سمت بهره گیری از توان کارت های گرافیک موجود در سیستم های کامپیوتری اجرا کننده ی این بازی ها متمایل گردانند (امکانی که به موجب توانایی های موجود در واسط برنامه نویسی Direct X 12 اکنون به طور کامل در اختیار بازی سازان قرار گرفته است) و تکنیک های پردازشی به کار رفته در تولید این بازی ها را بر اساس توان موجود در هسته های گرافیکی سیستم های کامپیوتری تعریف نمایند (به طور خلاصه در صورت به حداقل رسیدن فعالیت های پردازشی CPU محور) دیگر این همه اختلاف در فرآیند اجرای بازی های کامپیوتری به چشم نخواهد آمد. به بیان ساده تر هنوز برای آن که شرکت AMD را برنده ی بی چون و چرای رقابت در میدان Direct X 12 بدانیم اندکی زود به نظر می رسد. چرا که اگر تنها دلیل پیروزی کارت های گرافیک برند AMD در دنیای Direct X 12 را توفیق این محصولات در امر اجرای بهینه ی تکنیک هایی نظیر قابلیت پردازش نا همگام بدانیم ، باید به این نکته نیز توجه داشته باشیم که در درجه ی نخست طراحی بازی های کامپیوتری برای بهره گیری بی نقص از توانایی های تکنیک مذکور نیاز به توجه و تمرکز فراوانی از سوی بازی سازان مختلف خواهد داشت (که شاید از سوی برخی از آن ها مورد انجام قرار نگیرد) و در درجه ی دوم نیز بهبود نهایی به دست آمده در امر اجرای بهینه ی بازی های کامپیوتری ساخته شده بر اساس این تکنیک در حال حاضر رقمی ما بین 5 تا 10 در صد را شامل می شود که نمی توان آن را رقمی قابل توجه و دست نیافتنی برای سلطه بر دنیای Direct X 12 توصیف کرد. به این ترتیب این امید همچنان برای علاقه مندان به محصولات شرکت انویدیا وجود دارد که بتوانند شاهد موفقیت کارت های گرافیک این برند در امر اجرای تکنیک های فنی طراحی شده بر اساس واسط برنامه نویسی Direct X 12 در بازی های کامپیوتری جدید باشند.                    

(image)

یکی از مانور های تبلیغاتی گسترده ای که سران شرکت AMD در طی ماه های اخیر با هدف به رخ کشیدن توانایی های بالای محصولات خود به راه انداخته بودند بر سازش پذیری کامل کارت های گرافیک جدید این برند با یکی از تکنیک های فنی موجود در واسط برنامه نویسی Direct X 12 یعنی تکنیک پردازش نا همگام و همچنین تاکید بر ناتوانی محصولات شرکت رقیب یعنی انویدیا در بهره مندی از توانایی های مربوط به این تکنیک جدید متمرکز بود. مانور هایی که البته چندان هم دور از واقعیت نبودند و بسیاری از بررسی های صورت گرفته در این زمینه نشان از ضعف محصولات انویدیا در بهره مندی از تکنیک نوین پردازش نا همگام داشتند. با این حال نقطه نظرات جدید مطرح شده در دنیای بازی های کامپیوتری نشان از این دارد که تکنیک پردازش نا همگام آن گونه ای که سران شرکت AMD بر آن تاکید دارند نمی تواند عامل توفیق صد در صدی محصولات برند قرمز در وادی Direct X 12 باشد و در این میان عوامل دیگری نیز در معادله ی حضور موفق در وادی جدید Direct X 12 دخیل هستند که قادرند برند زرد یا همان انویدیا را دوباره به بازی باز گردانند.

 

 

در طی روز های اخیر شایعاتی از گوشه و کنار به گوش می رسید مبنی بر این که معماری جدید به کار رفته در تولید کارت های گرافیک برند انویدیا یا همان معماری پاسکال ، درست نظیر معماری حاضر مکسول توانایی سازش پذیری با تکنیک نوین واسط برنامه نویسی Direct X 12 یعنی تکنیک پردازش نا همگام را ندارد. امری که موجبات نا امیدی برخی از هواداران محصولات برند انویدیا را فراهم آورد و آن ها را یک گام دیگر هم به ادعای سران شرکت AMD نزدیک تر ساخت که محصولات انویدیا در وادی Direct X 12 شانس چندانی برای موفقیت ندارند و توانایی محصولات برند قرمز در سازش پذیری بیشتر با تکنیک هایی نظیر تکنیک پردازش نا همگام سبب ساز برتری قابل توجه شرکت AMD در امر اجرای بازی های ساخته شده بر اساس توانایی های این واسط نوین برنامه نویسی خواهد شد. با این حال اظهارات اخیر سازندگان بازی Hitman یعنی اعضای استودیو IO Interactive به شکل ضمنی به این نکته اشاره می کند که در کل تکنیک پردازش نا همگام نمی تواند عامل چندان تعیین کننده ای در بهبود کیفیت اجرای بازی های کامپیوتری جدید باشد. به عبارت بهتر سازندگان بازی Hitman ضمن تایید عدم بهره مندی محصولات شرکت انویدیا از انطباق پذیری با قابلیت های پردازشی مربوط به تکنیک پردازش نا همگام به این نکته اشاره کرده اند که استفاده از قابلیت های موجود در تکنیک پردازش نا همگام برای بهبود فرآیند اجرای بازی های کامپیوتری کار بسیار سخت و پیچیده ای محسوب می شود و به منظور بهره گیری درست از قابلیت های موجود در این تکنیک به تمرکز ویژه و کار فراوانی برای بهینه سازی بازی های کامپیوتری و مدیریت منابع سخت افزاری نیاز خواهد بود.   

 (image)

در واقع بازی Hitman در زمینه ی به تصویر کشیدن دو تکنیک SSAA و SSAO از ویژگی های موجود در واسط برنامه نویسی سطح پایین Direct X 12 و قابلیت پردازش نا همگام بهره گرفته است که مسلماً کارت های گرافیک برند AMD عملکرد بهتری را در زمینه ی پردازش تکنیک های مذکور از خود به نمایش گذاشته اند. با این حال بررسی های انجام شده نشان از این دارد که بهبود عملکرد محصولات برند AMD در امر پردازش افکت های گرافیکی مرتبط با تکنیک پردازش نا همگام و اجرای مطلوب بازی Hitman رقمی بین 5 تا 10 در صد بوده است و در واقع تاثیر استفاده از تکنیک پردازش نا همگام در امر اجرای این بازی از بازه ی مذکور فراتر نمی رود. به عبارت بهتر بازه ی یاد شده رقمی نیست که بتوان بر روی آن به عنوان یک برگ برنده ی بی چون و چرا یا یک جهش عظیم در امر سلطه بر دنیای Direct X 12 حساب باز کرد. خصوصاً این که با توجه به گفته های سازندگان بازی Hitman ، برای پیاده کردن عملی این پیشتازی 5 تا 10 در صدی در امر اجرای بهینه ی بازی های کامپیوتری جدید نیاز به تنظیمات تکنیکی و بهینه سازی های فراوانی در بخش طراحی فنی این بازی ها وجود خواهد داشت تا بتوان به شکل مطلوبی از تکنیک پردازش نا همگام در ساختار گرافیکی بازی های نسل جدید بهره گرفت. از سوی دیگر سایر بررسی های فنی انجام گرفته بر روی برخی از عناوینی که اخیراً بر مبنای ویژگی های موجود در واسط برنامه نویسی Direct X 12 تولید و به بازار عرضه شده اند نشان از این دارد که تکنیک پردازش نا همگام به نسبت سایر تکنیک ها یا قابلیت های فنی موجود در واسط برنامه نویسی Direct X 12 تاثیر کمتری در بهبود فرآیند اجرای بازی های کامپیوتری مبتنی بر Direct X 12 دارد. حتی عده ای از دست اندر کاران در امر طراحی و تولید بازی های کامپیوتری معتقدند که بخش عمده ای از بهبود های مشاهده شده در فرآیند اجرای بازی های جدید ساخته شده بر مبنای توانایی های موجود در  واسط برنامه نویسی Direct X 12 نسبت به حالتی که این بازی ها بر اساس ویژگی های مبتنی بر واسط Direct X 11 به اجرا در می آیند، به بهبود پردازش های اجرایی مبتنی بر پردازنده ی مرکزی سیستم های کامپیوتری (CPU) اجرا کننده ی این بازی ها در نسخه ی Direct X 12 آن ها مربوط می شود. به عبارت بهتر بهبود فرآیند اجرایی بازی های کامپیوتری ساخته شده بر اساس ویژگی های واسط برنامه نویسی Direct X 12 آن گونه که باید بر توان ویژه ی کارت های گرافیک در امر بهره وری از قابلیت های واسط برنامه نویسی Direct X 12 استوار نیست.

(image)

به طور خلاصه اگر تمامی موارد فوق را در کنار یکدیگر قرار دهیم شاید بتوان این گونه نتیجه گیری کرد که توانایی های موجود در واسط برنامه نویسی Direct X 12 بیش از هر چیز بر فعالیت های پردازشی CPU محور استوار است و بنا بر این اگر سازندگان بازی های کامپیوتری در حین طراحی بازی های جدید خود بحث مدیریت منابع سخت افزاری را به سمت بهره گیری از توان کارت های گرافیک موجود در سیستم های کامپیوتری اجرا کننده ی این بازی ها متمایل گردانند (امکانی که به موجب توانایی های موجود در واسط برنامه نویسی Direct X 12 اکنون به طور کامل در اختیار بازی سازان قرار گرفته است) و تکنیک های پردازشی به کار رفته در تولید این بازی ها را بر اساس توان موجود در هسته های گرافیکی سیستم های کامپیوتری تعریف نمایند (به طور خلاصه در صورت به حداقل رسیدن فعالیت های پردازشی CPU محور) دیگر این همه اختلاف در فرآیند اجرای بازی های کامپیوتری به چشم نخواهد آمد. به بیان ساده تر هنوز برای آن که شرکت AMD را برنده ی بی چون و چرای رقابت در میدان Direct X 12 بدانیم اندکی زود به نظر می رسد. چرا که اگر تنها دلیل پیروزی کارت های گرافیک برند AMD در دنیای Direct X 12 را توفیق این محصولات در امر اجرای بهینه ی تکنیک هایی نظیر قابلیت پردازش نا همگام بدانیم ، باید به این نکته نیز توجه داشته باشیم که در درجه ی نخست طراحی بازی های کامپیوتری برای بهره گیری بی نقص از توانایی های تکنیک مذکور نیاز به توجه و تمرکز فراوانی از سوی بازی سازان مختلف خواهد داشت (که شاید از سوی برخی از آن ها مورد انجام قرار نگیرد) و در درجه ی دوم نیز بهبود نهایی به دست آمده در امر اجرای بهینه ی بازی های کامپیوتری ساخته شده بر اساس این تکنیک در حال حاضر رقمی ما بین 5 تا 10 در صد را شامل می شود که نمی توان آن را رقمی قابل توجه و دست نیافتنی برای سلطه بر دنیای Direct X 12 توصیف کرد. به این ترتیب این امید همچنان برای علاقه مندان به محصولات شرکت انویدیا وجود دارد که بتوانند شاهد موفقیت کارت های گرافیک این برند در امر اجرای تکنیک های فنی طراحی شده بر اساس واسط برنامه نویسی Direct X 12 در بازی های کامپیوتری جدید باشند.                    

با عرضه شدن کامل هدست Oculus Rift به بازار (امری که به زودی شاهد رخ دادن آن خواهیم بود) صنعت سرگرمی به طور رسمی وارد حوزه ای نوین به نام دنیای واقعیت مجازی خواهد شد. اگر چه این تکنولوژی نو پا کار برد های فراوانی در اموری نظیر به تصویر کشیدن فیلم های سینمایی یا محیط های شبیه سازی شده خواهد داشت اما مسلماً بیشترین کاربرد آن در انجام بازی های کامپیوتری مبتنی بر تکنولوژی واقعیت مجازی خواهد بود. در این میان مسلماً رقابت اصلی در این وادی جدید، در ابتدای کار ما بین سه هدست واقعیت مجازی Oculus Rift ، HTC Vive و  Play Station VR رخ خواهد داد. از میان این سه محصول دو تای آن ها (دو هدست Oculus Rift و HTC Vive) بر روی پلتفرم PC عرضه می شوند و تنها نماینده ی کنسول های خانگی در دنیای نوین واقعیت مجازی فعلاً ابزار Play Station VR خواهد بود. با این حال و با وجود این که پلتفرم PC از دو هدست متفاوت در دنیای واقعیت مجازی پذیرایی می کند، به نظر می رسد که علاقه مندان به کنسول های خانگی شور و اشتیاق بیشتری نسبت به تجربه ی این دنیای نوین به نسبت همتایان خود در پلتفرم PC دارند.

 

 

به تازگی موسسه ی پژوهشی ایپسوس نتایج مربوط به جدید ترین نظر سنجی خود را منتشر ساخته است که در متن پیش رو قصد پرداختن به اطلاعات آماری مربوط به آن را داریم. در این نظر سنجی افراد فراوانی مشارکت داشته اند؛ رقمی نزدیک به 10832 نفر که تمامی آن ها در اروپا سکونت داشته اند و از میان آن ها تعداد 8317 نفر گیمر بوده اند. در واقع شرکت کنندگان در این نظر سنجی می بایست به این پرسش واحد پاسخ دهند که بدون توجه به قیمت هدست های واقعیت مجازی و با فرض این نکته که بدون هیچ گونه نگرانی خاصی در زمینه ی مالی توان خرید این هدست ها را خواهند داشت، تا چه حد نسبت به تجربه ی بازی های مبتنی بر واقعیت مجازی و در کل ملاقات با این تکنولوژی نوین علاقه مند هستند؟ از میان تمامی کسانی که به پرسش مذکور پاسخ داده اند (یعنی تمامی آن ده هزار و هشتصد و سی و دو نفر) رقمی معادل 58 در صد از آن ها هیچ علاقه ای به تجربه ی این دنیای نوین نداشته اند و در مقابل 35 در صد از آن ها نیز نسبت به تجربه ی تکنولوژی واقعیت مجازی کاملاً علاقه مند بوده اند (در این بین ما بقی در صد های موجود به آن دسته از افرادی تعلق دارد که هنوز به طور دقیق از این نکته با خبر نیستند که آیا به این تکنولوژی نو پا علاقه مند هستند یا خیر). جالب این جاست که در صد گیمر های علاقه مند به امر تجربه ی تکنولوژی واقعیت مجازی نسبت به کل افرادی که در این نظر سنجی شرکت کرده اند کمتر بوده و در واقع آمار مربوط به آن ها با اندکی کاهش همراه است. به این ترتیب که از میان 8317 گیمری که در این نظر سنجی شرکت کرده اند تنها 45 در صد از آن ها علاقه مند به تجربه ی دنیای نوین واقعیت مجازی بوده اند و 49 در صد از این افراد هیچ گونه علاقه و اشتیاقی به ملاقات با تکنولوژی واقعیت مجازی نداشته اند.

 

نکته ی قابل توجه در رابطه با نظر سنجی فوق این است که این نظر سنجی به تفکیک پلتفرم های مختلف بازی های کامپیوتری انجام گرفته است و به این ترتیب با بررسی آمار و نتایج حاصل شده از پژوهش مذکور می توان از این نکته با خبر شد که گیمر های هر پلتفرم تا چه میزان به تجربه کردن تکنولوژی نوین واقعیت مجازی بر روی پلتفرم های مورد علاقه ی خود مشتاق هستند. بر این اساس از میان گیمر های علاقه مند به پلتفرم PC که در این نظر سنجی شرکت کرده اند رقمی معادل 43 در صد از آن ها هیچ علاقه ای به تکنولوژی واقعیت مجازی ندارند و در عوض 51 در صد از این افراد هم مشتاق و علاقه مند به تجربه ی دنیای نوین واقعیت مجازی بر روی این پلتفرم هستند. اما این در صد در رابطه با کنسول های خانگی کاملاً متفاوت به نظر می رسد. به این ترتیب که در میان آن دسته از علاقه مندان به کنسول های خانگی شرکت کننده در این نظر سنجی رقمی معادل 63 در صد از آن ها علاقه مند به تجربه ی تکنولوژی واقعیت مجازی بر روی کنسول های خانگی هستند و تعداد افراد بی علاقه به این تکنولوژی نو پا نیز رقم 29 در صد را شامل می شود. جالب این جاست که وقتی علاقه مندان به کنسول های خانگی را تنها به دارندگان دو کنسول اکس باکس وان و پلی استیشن 4 محدود کنیم، در صد علاقه مندان به تکنولوژی واقعیت مجازی در میان این گروه آماری حتی بیش از حالت قبل می شود. به این ترتیب که از میان گیمر های دو پلتفرم اکس باکس وان و پلی استیشن 4 رقمی معادل 72 در صد از آن ها علاقه مند و مشتاق به تجربه ی دنیای واقعیت مجازی هستند و تعداد افراد غیر علاقه مند به این تکنولوژی نوین تنها 21 در صد از آمار مذکور را شامل می شود. در این میان حتی در صد علاقه مندان به تکنولوژی واقعیت مجازی بر روی تبلت ها و تلفن های هوشمند نیز از در صد علاقه مندان به این تکنولوژی نوین بر روی پلتفرم PC بیشتر است و رقم 56 در صد از گیمر های علاقه مند به پلتفرم موبایل را شامل می شود. در مقابل رقمی معادل 39 در صد از علاقه مندان به بازی های کامپیوتری بر روی پلتفرم موبایل نیز هیچ تمایلی به تجربه ی تکنولوژی نوین واقعیت مجازی بر روی این پلتفرم ندارند.

 

در واقع آمار فوق نشان از این دارد که در صد علاقه مندان به تکنولوژی واقعیت مجازی بر روی پلتفرم PC  کمتر از سایر پلتفرم های رایج موجود است و در مقابل دارندگان دو کنسول اکس باکس وان و پلی استیشن 4 جزو مشتاقان اصلی تجربه ی بازی های کامپیوتری مبتنی بر تکنولوژی واقعیت مجازی به شمار می روند. در این میان شاید عده ای از نظاره کنندگان این آمار و ارقام قیمت بالای دو هدست واقعیت مجازی پلتفرم PC یعنی Oculus Rift و HTC Vive به نسبت تنها هدست کنسولی موجود یعنی هدست واقعیت مجازی Play Station VR را دلیل اصلی عدم رغبت گیمر های حاضر بر روی پلتفرم PC نسبت به دارندگان کنسول های خانگی در زمینه ی تجربه ی بازی های واقعیت مجازی بر روی این پلتفرم بدانند (در واقع قیمت سه هدست مذکور به ترتیب 599 ، 799 و 399 دلار است). اما همان گونه که در ابتدای این متن نیز به آن اشاره شد نظر سنجی مذکور فارغ از قیمت هر کدام از این ابزار ها انجام شده است و تنها میزان علاقه یا عدم علاقه ی گیمر های حاضر بر روی پلتفرم های مختلف بازی به امر تجربه کردن تکنولوژی واقعیت مجازی بدون توجه به پارامتر قیمت مورد سنجش و بررسی قرار گرفته است. البته نتایج نظر سنجی یاد شده تنها مبتنی بر ارائه ی برخی اطلاعات آماری است و شاید در عمل و با حضور رسمی صنعت بازی های کامپیوتری در دنیای واقعیت مجازی شرایط به گونه ای رقم بخورد که به موجب آن تعداد بیشتری از گیمر های حاضر بر روی پلتفرم PC نسبت به تجربه ی بازی های مبتنی بر تکنولوژی واقعیت مجازی بر روی این پلتفرم ترغیب و علاقه مند شوند. البته فارغ از نتایج مربوط به این نظر سنجی، یکی از دست اندر کاران سابق در امر طراحی تولید هدست واقعیت مجازی سونی یا همان Play Station VR ضمن ابراز اطمینان از موفقیت این ابزار جدید در دنیای نوین واقعیت مجازِی، معتقد است که در ابتدای فرآیند عرضه شدن ابزار های مبتنی بر تکنولوژی واقعیت مجازی به بازار، شور و اشتیاق و تقاضای کاذبی در این زمینه وجود خواهد داشت که البته به تدریج و در طول زمان این هیجان کاذب و غیر واقعی از بین خواهد رفت و پس از آن بازار ابزار های نوین مبتنی بر تکنولوژی واقعیت مجازی شکل واقعی تری به خود خواهد گرفت. در واقع او معتقد است که چنین امری در سال آینده ی میلادی رقم خواهد خورد و پس از گذشت یک سال بازار هدست های مبتنی بر تکنولوژی واقعیت مجازی آن شکل و شمایل اصلی خود را خواهد یافت. به هر حال باید منتظر ماند و دید که با حضور هر سه ابزار مورد انتظار مبتنی بر این تکنولوژی نوین یعنی سه هدست Oculus Rift ، HTC Vive و Play Station VR در بازار، در نهایت چه نتایجی رقم خواهد خورد و عاقبت کدام یک از این محصولات خواهند توانست موفقیت بیشتری را نسبت به سایر رقبا کسب نمایند.

(image)

با عرضه شدن کامل هدست Oculus Rift به بازار (امری که به زودی شاهد رخ دادن آن خواهیم بود) صنعت سرگرمی به طور رسمی وارد حوزه ای نوین به نام دنیای واقعیت مجازی خواهد شد. اگر چه این تکنولوژی نو پا کار برد های فراوانی در اموری نظیر به تصویر کشیدن فیلم های سینمایی یا محیط های شبیه سازی شده خواهد داشت اما مسلماً بیشترین کاربرد آن در انجام بازی های کامپیوتری مبتنی بر تکنولوژی واقعیت مجازی خواهد بود. در این میان مسلماً رقابت اصلی در این وادی جدید، در ابتدای کار ما بین سه هدست واقعیت مجازی Oculus Rift ، HTC Vive و  Play Station VR رخ خواهد داد. از میان این سه محصول دو تای آن ها (دو هدست Oculus Rift و HTC Vive) بر روی پلتفرم PC عرضه می شوند و تنها نماینده ی کنسول های خانگی در دنیای نوین واقعیت مجازی فعلاً ابزار Play Station VR خواهد بود. با این حال و با وجود این که پلتفرم PC از دو هدست متفاوت در دنیای واقعیت مجازی پذیرایی می کند، به نظر می رسد که علاقه مندان به کنسول های خانگی شور و اشتیاق بیشتری نسبت به تجربه ی این دنیای نوین به نسبت همتایان خود در پلتفرم PC دارند.

 

 

به تازگی موسسه ی پژوهشی ایپسوس نتایج مربوط به جدید ترین نظر سنجی خود را منتشر ساخته است که در متن پیش رو قصد پرداختن به اطلاعات آماری مربوط به آن را داریم. در این نظر سنجی افراد فراوانی مشارکت داشته اند؛ رقمی نزدیک به 10832 نفر که تمامی آن ها در اروپا سکونت داشته اند و از میان آن ها تعداد 8317 نفر گیمر بوده اند. در واقع شرکت کنندگان در این نظر سنجی می بایست به این پرسش واحد پاسخ دهند که بدون توجه به قیمت هدست های واقعیت مجازی و با فرض این نکته که بدون هیچ گونه نگرانی خاصی در زمینه ی مالی توان خرید این هدست ها را خواهند داشت، تا چه حد نسبت به تجربه ی بازی های مبتنی بر واقعیت مجازی و در کل ملاقات با این تکنولوژی نوین علاقه مند هستند؟ از میان تمامی کسانی که به پرسش مذکور پاسخ داده اند (یعنی تمامی آن ده هزار و هشتصد و سی و دو نفر) رقمی معادل 58 در صد از آن ها هیچ علاقه ای به تجربه ی این دنیای نوین نداشته اند و در مقابل 35 در صد از آن ها نیز نسبت به تجربه ی تکنولوژی واقعیت مجازی کاملاً علاقه مند بوده اند (در این بین ما بقی در صد های موجود به آن دسته از افرادی تعلق دارد که هنوز به طور دقیق از این نکته با خبر نیستند که آیا به این تکنولوژی نو پا علاقه مند هستند یا خیر). جالب این جاست که در صد گیمر های علاقه مند به امر تجربه ی تکنولوژی واقعیت مجازی نسبت به کل افرادی که در این نظر سنجی شرکت کرده اند کمتر بوده و در واقع آمار مربوط به آن ها با اندکی کاهش همراه است. به این ترتیب که از میان 8317 گیمری که در این نظر سنجی شرکت کرده اند تنها 45 در صد از آن ها علاقه مند به تجربه ی دنیای نوین واقعیت مجازی بوده اند و 49 در صد از این افراد هیچ گونه علاقه و اشتیاقی به ملاقات با تکنولوژی واقعیت مجازی نداشته اند.

 (image)

نکته ی قابل توجه در رابطه با نظر سنجی فوق این است که این نظر سنجی به تفکیک پلتفرم های مختلف بازی های کامپیوتری انجام گرفته است و به این ترتیب با بررسی آمار و نتایج حاصل شده از پژوهش مذکور می توان از این نکته با خبر شد که گیمر های هر پلتفرم تا چه میزان به تجربه کردن تکنولوژی نوین واقعیت مجازی بر روی پلتفرم های مورد علاقه ی خود مشتاق هستند. بر این اساس از میان گیمر های علاقه مند به پلتفرم PC که در این نظر سنجی شرکت کرده اند رقمی معادل 43 در صد از آن ها هیچ علاقه ای به تکنولوژی واقعیت مجازی ندارند و در عوض 51 در صد از این افراد هم مشتاق و علاقه مند به تجربه ی دنیای نوین واقعیت مجازی بر روی این پلتفرم هستند. اما این در صد در رابطه با کنسول های خانگی کاملاً متفاوت به نظر می رسد. به این ترتیب که در میان آن دسته از علاقه مندان به کنسول های خانگی شرکت کننده در این نظر سنجی رقمی معادل 63 در صد از آن ها علاقه مند به تجربه ی تکنولوژی واقعیت مجازی بر روی کنسول های خانگی هستند و تعداد افراد بی علاقه به این تکنولوژی نو پا نیز رقم 29 در صد را شامل می شود. جالب این جاست که وقتی علاقه مندان به کنسول های خانگی را تنها به دارندگان دو کنسول اکس باکس وان و پلی استیشن 4 محدود کنیم، در صد علاقه مندان به تکنولوژی واقعیت مجازی در میان این گروه آماری حتی بیش از حالت قبل می شود. به این ترتیب که از میان گیمر های دو پلتفرم اکس باکس وان و پلی استیشن 4 رقمی معادل 72 در صد از آن ها علاقه مند و مشتاق به تجربه ی دنیای واقعیت مجازی هستند و تعداد افراد غیر علاقه مند به این تکنولوژی نوین تنها 21 در صد از آمار مذکور را شامل می شود. در این میان حتی در صد علاقه مندان به تکنولوژی واقعیت مجازی بر روی تبلت ها و تلفن های هوشمند نیز از در صد علاقه مندان به این تکنولوژی نوین بر روی پلتفرم PC بیشتر است و رقم 56 در صد از گیمر های علاقه مند به پلتفرم موبایل را شامل می شود. در مقابل رقمی معادل 39 در صد از علاقه مندان به بازی های کامپیوتری بر روی پلتفرم موبایل نیز هیچ تمایلی به تجربه ی تکنولوژی نوین واقعیت مجازی بر روی این پلتفرم ندارند.

 (image)

در واقع آمار فوق نشان از این دارد که در صد علاقه مندان به تکنولوژی واقعیت مجازی بر روی پلتفرم PC  کمتر از سایر پلتفرم های رایج موجود است و در مقابل دارندگان دو کنسول اکس باکس وان و پلی استیشن 4 جزو مشتاقان اصلی تجربه ی بازی های کامپیوتری مبتنی بر تکنولوژی واقعیت مجازی به شمار می روند. در این میان شاید عده ای از نظاره کنندگان این آمار و ارقام قیمت بالای دو هدست واقعیت مجازی پلتفرم PC یعنی Oculus Rift و HTC Vive به نسبت تنها هدست کنسولی موجود یعنی هدست واقعیت مجازی Play Station VR را دلیل اصلی عدم رغبت گیمر های حاضر بر روی پلتفرم PC نسبت به دارندگان کنسول های خانگی در زمینه ی تجربه ی بازی های واقعیت مجازی بر روی این پلتفرم بدانند (در واقع قیمت سه هدست مذکور به ترتیب 599 ، 799 و 399 دلار است). اما همان گونه که در ابتدای این متن نیز به آن اشاره شد نظر سنجی مذکور فارغ از قیمت هر کدام از این ابزار ها انجام شده است و تنها میزان علاقه یا عدم علاقه ی گیمر های حاضر بر روی پلتفرم های مختلف بازی به امر تجربه کردن تکنولوژی واقعیت مجازی بدون توجه به پارامتر قیمت مورد سنجش و بررسی قرار گرفته است. البته نتایج نظر سنجی یاد شده تنها مبتنی بر ارائه ی برخی اطلاعات آماری است و شاید در عمل و با حضور رسمی صنعت بازی های کامپیوتری در دنیای واقعیت مجازی شرایط به گونه ای رقم بخورد که به موجب آن تعداد بیشتری از گیمر های حاضر بر روی پلتفرم PC نسبت به تجربه ی بازی های مبتنی بر تکنولوژی واقعیت مجازی بر روی این پلتفرم ترغیب و علاقه مند شوند. البته فارغ از نتایج مربوط به این نظر سنجی، یکی از دست اندر کاران سابق در امر طراحی تولید هدست واقعیت مجازی سونی یا همان Play Station VR ضمن ابراز اطمینان از موفقیت این ابزار جدید در دنیای نوین واقعیت مجازِی، معتقد است که در ابتدای فرآیند عرضه شدن ابزار های مبتنی بر تکنولوژی واقعیت مجازی به بازار، شور و اشتیاق و تقاضای کاذبی در این زمینه وجود خواهد داشت که البته به تدریج و در طول زمان این هیجان کاذب و غیر واقعی از بین خواهد رفت و پس از آن بازار ابزار های نوین مبتنی بر تکنولوژی واقعیت مجازی شکل واقعی تری به خود خواهد گرفت. در واقع او معتقد است که چنین امری در سال آینده ی میلادی رقم خواهد خورد و پس از گذشت یک سال بازار هدست های مبتنی بر تکنولوژی واقعیت مجازی آن شکل و شمایل اصلی خود را خواهد یافت. به هر حال باید منتظر ماند و دید که با حضور هر سه ابزار مورد انتظار مبتنی بر این تکنولوژی نوین یعنی سه هدست Oculus Rift ، HTC Vive و Play Station VR در بازار، در نهایت چه نتایجی رقم خواهد خورد و عاقبت کدام یک از این محصولات خواهند توانست موفقیت بیشتری را نسبت به سایر رقبا کسب نمایند.

کمپانی سامسونگ چند روز پیش پرچمداران جدید خود را در MWC 2016 رونمایی کرد. همانند نسل قبل پرچمدار سامسونگ در دو نسخه ی معمولی و اج معرفی شد. نسخه ی اج همان طور که میدانید به صفحه نمایش خمیده در حواشی گوشی مجهز است که امکانات ویژه ای را در خدمت کاربر میگذارد. اس 7 اج در مقایسه با اس 6 اج از لحاظ طراحی تفاوت چندانی ندارد و زبان طراحی هر دو کاملا یکسان است. در ادامه میخواهیم 5 برتری پرچمدار سامسونگ را نسبت به فبلت آیفون 6 اس پلاس بررسی کنیم. همراه ما باشید.

 

ابتدا نگاهی به مشخصات فنی گلکسی اس 7 اج بیاندازیم. اس 7 اج به پردازنده های اسنپ دراگون 820 و اگزینوس 8890 (نسبت به منطقه پردازنده متفاوت است) مجهز است و از 4 گیگابایت حافظه ی رم برخوردار است. دوربین اصلی بسیار خوب 12 مگاپیکسلی با سنسور جدید و صفحه نمایشگر 5.5 اینچی با رزولوشن QHD به همراه فناوری Super AMOLED که توسط دیسپلی میت به عنوان برترین صفحه نمایش گوشی های هوشمند انتخاب شد از ویژگی های بارز این پرچمدار به شمار میرود.

این مقایسه تنها برای راهنمایی کاربرانی است که به دنبال خرید یک فبلت جدید هستند جهت بهتر و آسان تر تصمیم گرفتن  این دسته از کاربران تهیه شده است. بدون شک هر دو این گزینه ها از بهترین فلبت های حال حاظر در بازار هستند و کاربران میتوانند با توجه به نیازها و انتظارات خود تصمیم گیری کنند.

1. نسبت بهتر ابعاد صفحه نمایش نسبت به بدنه

گلکسی اس 7 اج از حاشیه های صفحه نمایش بسیار کمی برخودار است . نسبت صفحه نمایش به بدنه در این گوشی 76 در صد است که با توجه سایز 5.5 اینچی از ابعاد کوچک تری نسبت به رقیب خود برخوردار است. نسبت صفحه نمایش به بدنه در فبلت آیفون 6 اس پلاس 67.9 در صد است که نشان از برتری قابل توجه فبلت سامسونگ در این زمینه دارد.

2. چند وظیفگی (مالتی تسکینگ)

قسمت خمیده ی صفحه نمایش گلکسی اج تنها برای زیبایی و پُز دادن نیست! این قسمت به کاربر اجازه میدهد زمانی که در حال تماشای عکس است تصاویر بعدی را به صورت بند انگشتی در این قسمت ببیند. همچنین این قسمت میتواند اپلیکیشن های مورد علاقه، مخاطب های مورد علاقه، خبر های جدید و ابزار های کاربردی را نمایش دهد همچنین هنگام اجرای اپلیکیشن دوربین نیز کاربر میتواند گزینه ها و تنظیمات دوربین را در این قسمت به دلخواهد تغییر دهد. حتی برنامه های سوم شخص میتوانند خودشان را با قسمت خمیده ی صفحه نمایش هماهنگ کنند. به طور حتم این ویژگی باعث میشود چند وظیفگی در این فبلت سریع تر و لذت بخش تر از قبل انجام بگیرد.

 

3. حالت Always On Display

یکی از نکات منفی که آیفون های اپل دارد این است که هیچ راه درستی برای اینکه کاربر بفهمد اعلانی در انتظار اوست وجود ندارد! مگر اینکه کاربر صفحه نمایش گوشی خود را روشن کند تا از اعلانات مورد انتظار مطلع شود. در حالی که گوشی های اندرویدی از چراغ های هشدار اعلانات بهره میبردند که در هنگامی که اعلانی برای کاربر در انتظار باید با چشمک زدن آن را مطلع میسازد. یکی از ویژگی های جدید و کاربردی پرچمداران جدید سامسونگ حالتی با نام Always On Display است. در این حالت صفحه نمایش همواره روشن است و کاربر میتواند بدون روشن کردن کامل صفحه نمایش از اطلاعاتی مانند قرار های ملاقات، تاریخ، ساعت و اعلانات با خبر شود. به لطف نحوه ی کار صفحه نمایش های AMOLED که فقط پیکسل های مورد نیاز را روشن میکند استفاده باطری این حالت بسیار ناچیز است.

4. باطری با ظرفیت بالاتر

بسیاری از کاربران گوشی های هوشمند عمر باطری بیشتر را به ضخامت کمتر ترجیح میدهند. سامسونگ نیز این خواسته را برای آن ها برآورده است و اس 7 اج با ضخامت 7.9 میلی متر نسبت به اس 6 اج پلاس که 6.9 میلی متر ضخامت داشت یک عقب نشینی داشته است اما ظرفیت باطری این مدل نیز به 3600 میلی آمپر ساعت افزایش داشته است در حالی که ظرفیت باطری اس 6 اج پلاس 3000 میلی آمپر ساعت بود. این میزان ظرفیت باطری به همراه سخت افزار و صفحه نمایش کم مصرف و ویژگی های نرم افزاری مانند Doze باعث بوبد عملکرد باطری این فبلت میشود. البته مقدار دقیقی از عمر باطری این مدل در دسترس نیست اما انتظار میرود شاهد عمر باطری بسیار خوبی از آن باشیم. این در حالی است که ظرفیت باطری آیفون 6اس پلاس 1750 میلی آمپر ساعت است که به طور قابل توجهی از فلبت سامسونگ کمتر است. هر چند iOS نیز در امر مدیریت باطری بسیار خوب عمل میکند. اما فبلت سامسونگ امتیاز شارژ بیسیم را نیز دارد که فبلت اپل از آن بی بهره است.

5. حافظه ی قابل ارتقا

درگاه میکرو اس دی یکی از امکاناتی بود که سامسونگ در نسل قبل پرچمداران خود آن را حذف کرده بود اما در این نسل باز هم این ویژگی به پرچمداران سامسونگ افزوده شده است که این امکان را به کاربر میدهد تا حافظه ی گوشی خود را تا 200 گیگابایت افزایش دهد. گلکسی اس 7 اج با حافظه ی داخلی 64 گیگابایت عرضه میشود و آیفون 6اس پلاس در ظرفیت های 16، 64 و 128 گیگابایتی عرضه میشود. که در هر ظرفیت بالاتر کاربر باید حدودا 100 دلار بیشتر خرج کندو راهی هم برای افزایش این حافظه توسط حافظه ی خارجی نیست. چیزی که هیچوقت در آیفون های اپل شاهد آن نبوده ایم و این نقطه نیز از برتری های فبلت سامسونگ به شمار میرود.

 

در نهایت باید گفت هر محصولی نقاط ضعف بخصوصی دارد و اس 7 اج نیز از این قائده مستثنی نیست و این کاربر است که باید با سنجیدن نیازها و انتظارات خود گزینه ی مناسب تر را انتخاب کند.

 

ماه گذشته کمپانی اپل تلفن های هوشمند جدید خود با نام های آیفون 6 اس و آیفون 6 اس پلاس را معرفی کرد. این گوشی ها در کنارامکانات ریز و درشتی که در اختیار کاربران قرار می دهند همیشه به داشتن دوربین های قوی معروف بوده اند. البته چند سالی بود که عدد مگاپیکسل آیفون ها روی 8 ثابت باقی مانده بود اما کوپرتینویی ها بلاخره دست به کار شدند و با ارتقای دوربین و 12 مگاپیکسلی کردن آن، کاربران خود را راضی کردند. تکنولوژی مورد استفاده در دوربین های این گوشی ها همیشه با سایر دستگاه ها متفاوت بوده و اپل تلاش کرده به خریداران بقبولاند که داشتن مگاپیکسل بالاتر لزوما به معنی گرفتن عکس های بهتر نیست و باید اعتراف کرد آنها در زمینه تا حدودی هم موفق بوده اند. اما امسال دستگاه هایی به بازار معرفی شدند که سعی کردند دوربین تلفن های هوشمند را بیش از پیش به دوربین های حرفه ای و نیمه حرفه ای نزدیک کنند. از جمله این دستگاه ها می توان به G4 کمپانی ال جی یا Moto X Style موتورولا اشاره کرد. حالا نتایج آزمایشی منتشر شده که نشان می دهد بسیاری از دستگاه های اندرویدی دوربین های بهتری نسبت به آیفون 6 اس دارند.

همان طور که در تصویر مشاهده می کنید، آزمایش انجام شده توسط DxOMark نشان می دهد تعداد دستگاه های اندرویدی با دوربین هایی بهتر از دوربین iPhone 6S مقدار قابل ملاحظه ای است. مقام اول این آزمایش را Xperia Z5 سونی به خود اختصاص داده که قبلا هم تبلیغات زیادی روی دوربین آن صورت گرفته است. پس از آن نیز Galaxy S6 Edge سامسونگ با یک امتیاز کمتر رتبه دوم را به خود اختصاص داده. در مقام های بعدی هم می توان دوربین نکسوس جدید گوگل یعنی Nexus 6P و همچنین دوربین قدرتمند پرچم دار ال جی یعنی G4 را مشاهده کرد. همان طور که می بینید آیفون 6 اس حتی نتوانسته رکورد آیفون 6 را بشکند و با این وجود در رتبه دهم قرار گرفته است. البته در این آزمایش جای گوشی های زیادی خالی است که از جمله آنها می توان به Galaxy Note 5 (که دوربین آن مشابه Galaxy S6 Edge است) اشاره کرد که در صورت در نظر گرفتن دوربین های مشابه دستگاه های مختلف، رتبه آیفون جدید از مقدار فعلی هم پایین تر به دست می آمد. به این ترتیب می توان گفت با این که اپل همیشه سعی کرده دوربین های خود را از رقابت های بی انتها اعداد و ارقام دور نگه دارد، اما نتوانسته کیفیت آنها را به رقبای اصلی خود نزدیک کند و به همین دلیل در رده های پایین تری از آنها قرار گرفته است.

 

برای با خبر شدن از آخرین اطلاعات در زمینه تجهیزات الکترونیک، بازی ها و مطالب مختلف در زمینه تکنولوژی، کانال وب سایت سخت افزار در تلگرام را فراموش نکنید. اگر آخرین نسخه از این برنامه را روی موبایل یا رایانه نصب کرده اید تنها با کلیک کردن (یا تپ کردن) روی آدرس https://telegram.me/sakhtafzarmag می توانید در کانال ما عضو شوید. همچنین برای اطلاع از دقیق ترین مشخصات و قیمت های گوشی های هوشمند در بازار ایران می توانید به وب سایت کالای ما به نشانی http://kala.sakhtafzarmag.com مراجعه کنید.

روز گذشته آیفون 6s و 6s Plus راهی فروشگاه های اپل شدند و دیگر وقت آن رسیده که نگاهی واقعی و از نزدیک به دو اپلی تازه وارد داشته باشیم. یکی از تغییرات مهمی که این دو در قیاس با نسل پیش به خود دیده اند، چیپ ست قدرتمند A9 است که گفته شده 70 درصد سرعت پردازش بالاتری داشته و برای امور گرافیکی نیز 90 درصد سریعتر عمل می کند. امروز وب سایت appleinsider نتایج بنچمارک Geekbench مربوط به پرچمداران اندرویدی را در کنار A8 و A9 منتشر نموده و آنچه می بینیم نشان از جهش کارایی چشمگیر آخرین SoC اپل دارد.